хлара́ты, ‑аў; адз. хларат, ‑у, М ‑раце, м.

Солі хларнаватай кіслаты. Хларат калію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлараты

т. 17, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хлара́ты

(ад хлор)

солі хлорыстай кіслаты (напр. х. калію).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хлара́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хлара́т хлара́ты
Р. хлара́ту хлара́таў
Д. хлара́ту хлара́там
В. хлара́т хлара́ты
Т. хлара́там хлара́тамі
М. хлара́це хлара́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перхлара́ты

(ад лац. per = звыш + хлараты)

солі хлорнай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)