хлара́ты, ‑аў; адз. хларат, ‑у, М ‑раце, м.

Солі хларнаватай кіслаты. Хларат калію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлараты

т. 17, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хлара́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хлара́т хлара́ты
Р. хлара́ту хлара́таў
Д. хлара́ту хлара́там
В. хлара́т хлара́ты
Т. хлара́там хлара́тамі
М. хлара́це хлара́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перхлара́ты

(ад лац. per = звыш + хлараты)

солі хлорнай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)