хлара́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хлара́т хлара́ты
Р. хлара́ту хлара́таў
Д. хлара́ту хлара́там
В. хлара́т хлара́ты
Т. хлара́там хлара́тамі
М. хлара́це хлара́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хлара́т, -ту м., хим. хлора́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлара́т-хлары́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хлара́т-хлары́д хлара́т-хлары́ды
Р. хлара́т-хлары́ду хлара́т-хлары́даў
Д. хлара́т-хлары́ду хлара́т-хлары́дам
В. хлара́т-хлары́д хлара́т-хлары́ды
Т. хлара́т-хлары́дам хлара́т-хлары́дамі
М. хлара́т-хлары́дзе хлара́т-хлары́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Хларат калію 2/309

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хларат натрыю 3/437

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хлара́ты, ‑аў; адз. хларат, ‑у, М ‑раце, м.

Солі хларнаватай кіслаты. Хларат калію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлора́т хим. хлара́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЕРТАЛЕ́ТАВА СОЛЬ,

калію хларат, гл. ў арт. Калію злучэнні. Упершыню атрымана (1785) К.Л.Бертале і названа яго імем.

т. 3, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

chloran, ~u

м. хім. хларат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бертале́таў

[ад фр. C. Berthollet = прозвішча фр. хіміка (1748—1822)];

б-а соль — хларат калію; выкарыстоўваецца пры вырабе запалак, выбуховых рэчываў, у медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)