хларава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. хларава́нне
Р. хларава́ння
Д. хларава́нню
В. хларава́нне
Т. хларава́ннем
М. хларава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хларава́нне ср. хлори́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хларава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. хлараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Хлараванне 1/18, 186; 6/256; 11/63

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хларава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

1. Абеззаразіць (абеззаражваць) пры дапамозе хлору.

Х. ваду.

2. Увесці (уводзіць) хлор у малекулы арганічнага ці неарганічнага рэчыва (спец.).

Х. этан.

|| наз. хларава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлараванне вады

т. 17, с. 29

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хлараванне арганічных злучэнняў

т. 17, с. 29

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хлори́рование хларава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chlorination [ˌklɔ:rɪˈneɪʃn]n. хларава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chlorowanie

н. хлараванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)