херсо́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
херсо́нскі |
херсо́нская |
херсо́нскае |
херсо́нскія |
| Р. |
херсо́нскага |
херсо́нскай
херсо́нскае |
херсо́нскага |
херсо́нскіх |
| Д. |
херсо́нскаму |
херсо́нскай |
херсо́нскаму |
херсо́нскім |
| В. |
херсо́нскі (неадуш.)
херсо́нскага (адуш.) |
херсо́нскую |
херсо́нскае |
херсо́нскія (неадуш.)
херсо́нскіх (адуш.) |
| Т. |
херсо́нскім |
херсо́нскай
херсо́нскаю |
херсо́нскім |
херсо́нскімі |
| М. |
херсо́нскім |
херсо́нскай |
херсо́нскім |
херсо́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Херсонскі меланжавы камбінат 2/52
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГАРКУ́ША Іван Федасеевіч
(29.4.1896, с. Гарадзішча Чаркаскай вобл., Украіна — 6.8.1970),
бел. савецкі глебазнавец. Акад. АН Беларусі (1961), Акадэміі агр. навук (1959), д-р с.-г. н., праф. (1954). Засл. дз. нав. Беларусі (1956). Скончыў Херсонскі с.-г. ін-т (1928). З 1933 ва Усесаюзным ін-це ўгнаенняў, агратэхнікі і аграглебазнаўства, з 1942 дырэктар лабараторыі Туркменскага філіяла АН СССР. З 1944 прарэктар, у 1952—65 рэктар БСГА. Навук. працы па эвалюцыі дзярнова-падзолістых і тарфяна-балотных глеб пад уздзеяннем акультурвання. Прэмія імя Вільямса (1947, 1957) АН СССР. Аўтар падручніка «Глебазнаўства» (1940, 6-е выд. 1962) і манаграфіі «Акультурванне глеб як сучасны этап глебаўтварэння» (1956).
т. 5, с. 61
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)