хво́йны, -ая, -ае.

1. гл. хвоя.

2. Які замест лісця мае іголкі.

Хвойныя пароды дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хво́йны хво́йная хво́йнае хво́йныя
Р. хво́йнага хво́йнай
хво́йнае		 хво́йнага хво́йных
Д. хво́йнаму хво́йнай хво́йнаму хво́йным
В. хво́йны (неадуш.)
хво́йнага (адуш.)		 хво́йную хво́йнае хво́йныя (неадуш.)
хво́йных (адуш.)
Т. хво́йным хво́йнай
хво́йнаю		 хво́йным хво́йнымі
М. хво́йным хво́йнай хво́йным хво́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хво́йны хво́йный;

х. перагно́й — хво́йный перегно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хво́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае лісце ў выглядзе іголак. Дзесяткі парод дрэў, лісцяных і хвойных, разложыстых і вастраверхіх, то шарэнгамі, то купкамі спускаліся па схілах узгоркаў да рэчкі. Хадкевіч.

2. у знач. наз. хво́йныя, ‑ых. Падклас голанасенных дрэў і кустоў, пераважна вечназялёных, у які ўваходзяць сасна, елка, кіпарыс і інш.

3. Які складаецца з раслін, што маюць іголкападобнае ці лускападобнае лісце. А за Глінішчам — пачынаецца лес, не кусты, не алешнік які, а высокі і густы хвойны лес. Марціновіч. // Які належыць хвоі, уласцівы ёй. Хвойная кара. □ Прызвычаеным рухам.. [жанчына] зняла хустку з галавы, .. асцярожна выняла з потнага дзіцячага кулачка каменьчык, прыліпшую да далонькі хвойную ігліцу. Лынькоў. Хай аддае вада балотам І лезе ў вочы хвойны дым, Мы пасля бою ў ахвоту І ў смак харчы свае ядзім. Астрэйка. // Атрыманы з драўніны або ігліцы хвоі. Хвойная мука. // Прыгатаваны з экстрактам хвоі. Хвойнае мыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хво́йны гл хваёвы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хво́я, -і, мн. -і, хвой, ж.

1. Вечназялёнае дрэва сямейства хваёвых з высокім прамым ствалом і доўгай ігліцай; сасна.

Стромкія хвоі ўзнімаліся ў неба.

2. зб. Ігліца (разм.).

У лесе зямля была ўсыпана хвояй.

3. Галінка хвойнага дрэва.

|| прым. хваёвы, -ая, -ае і хво́йны, -ая, -ае.

Хваёвыя шышкі.

Х. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Хво́йна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Хво́йна
Р. Хво́йны
Д. Хво́йне
В. Хво́йну
Т. Хво́йнай
Хво́йнаю
М. Хво́йне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лі́сцевы і лісцёвы, -ая, -ае.

1. гл. лісце.

2. Пра дрэвы з лістамі; проціл. хвойны.

Лісцевае дрэва.

3. Які складаецца з такіх дрэў.

Лісцевы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хво́йный

1. (о лесе) хво́йны, хваёвы;

хво́йный лес хво́йны (хваёвы) лес, хво́йнік;

2. (прил. к хво́я) шыпу́лькавы; іглі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбо́йны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выбоісты. За грэбляй выбойнай Будзе там, дзе канчаецца гаць. Паваротка ў зараснік хвойны. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)