хвашчо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хвашчо́вы хвашчо́вая хвашчо́вае хвашчо́выя
Р. хвашчо́вага хвашчо́вай
хвашчо́вае		 хвашчо́вага хвашчо́вых
Д. хвашчо́ваму хвашчо́вай хвашчо́ваму хвашчо́вым
В. хвашчо́вы (неадуш.)
хвашчо́вага (адуш.)		 хвашчо́вую хвашчо́вае хвашчо́выя (неадуш.)
хвашчо́вых (адуш.)
Т. хвашчо́вым хвашчо́вай
хвашчо́ваю		 хвашчо́вым хвашчо́вымі
М. хвашчо́вым хвашчо́вай хвашчо́вым хвашчо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хвашчо́вы хвощо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвашчо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хвашчу. Хвашчовае карэнішча. // Які ўтварыўся з хвашчу. Хвашчовы торф.

2. у знач. наз. хвашчо́выя, ‑ых. Сямейства вышэйшых споравых травяністых раслін, да якога адносяцца хвашчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвошч, хвашчу́, мн. хвашчы́, хвашчо́ў, м.

Шматгадовая споравая расліна сямейства хвашчовых з зялёнымі, звычайна галінастымі сцёбламі і лускаватым лісцем.

|| прым. хвашчо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвощо́вый хвашчо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)