хвалько́, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.; нескл., ж.

Той, хто любіць хваліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвалько́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. хвалько́ хвалько́
Р. хвалько́ хвалько́
Д. хвалько́ хвалько́
В. хвалько́ хвалько́
Т. хвалько́ хвалько́
М. хвалько́ хвалько́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хвалько́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хвалько́ хвалькі́
Р. хвалька́ хвалько́ў
Д. хвальку́ хвалька́м
В. хвалька́ хвалько́ў
Т. хвалько́м хвалька́мі
М. хвальку́ хвалька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хвалько́ м. и ж., неодобр. (о мужчине) хвасту́н; бахва́л; (о женщине) хвасту́нья; бахва́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвалько́, ‑а, м. і нескл., ж.

Той, хто любіць хваліцца. І гэта пан Юры зрабіў аднойчы так, што адзіны заяц, забіты на паляванні вядомым хвальком і хлусам Вірскім, трымаў у лапках запіску з надпісам: «За што?!» Караткевіч. Віктар любіць хлопцаў са свайго ўзвода. Усе яны трошкі хвалькі, пыл любяць пусціць у вочы і як бы загадзя надзелі на сябе маскі страшэнных зухаў, якім мора па калена. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвалько́ м Ángeber m -s, -; Práhlhans m -es, -hänse, Áufschneider m -s, -, Wíchtigtuer m -s, Renommíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фанфаро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Выхваляка, хвалько, чалавек, які выстаўляе напаказ свае здольнасці.

|| прым. фанфаро́нскі, -ая, -ая.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фанфаро́н, ‑а, м.

Разм. Самахвал, хвалько, выхваляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

boaster [ˈbəʊstə] n. хвалько́, выхваля́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выхваля́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ля́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́к (разм.).

Той (тая), хто любіць выхваляцца; хвалько.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)