Verbum

анлайнавы слоўнік

хаўру́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаўру́сніца ж., разг. компаньо́нка; соо́бщница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаўру́сніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да хаўруснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаўру́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Саўдзельнік у якой-н. справе, у хаўрусе.

|| ж. хаўру́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. хаўру́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sojusznica

ж. саюзніца; хаўрусніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aliantka

ж. саюзніца; хаўрусніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пособница памага́тая, -тай ж.; супо́льніца, -цы ж.; саўдзе́льніца, -цы ж.; хаўру́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соо́бщница саўдзе́льніца, -цы ж., супо́льніца, -цы ж., удзе́льніца, -цы ж.; уст. хаўру́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)