Хаты́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Хаты́нь
Р. Хаты́ні
Д. Хаты́ні
В. Хаты́нь
Т. Хаты́нню
М. Хаты́ні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Хатынь

т. 16, с. 561

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Хатынь (в., Лагойскі р-н) 1/217; 11/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хатынь (мемарыяльны комплекс) 2/238; 3/580; 6/240, 290, 620, 621; 7/139, 140—141 (укл.); 8/514; 9/472—473 (укл.), 568; 11/38—41, 40—41 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хаты́нь ж. Chatýn(’) n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мемарыя́льны, -ая, -ае.

Які служыць для ўвекавечання памяці якой-н. асобы або падзеі.

М. комплекс «Хатынь».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мемарыя́льны мемориа́льный;

~ная до́шка — мемориа́льная доска́;

м. ко́мплекс «Хаты́нь» — мемориа́льный ко́мплекс «Хаты́нь»;

~ная кватэ́ра-музе́й сям’і́ Улья́навых — мемориа́льная кварти́ра-музе́й семьи́ Улья́новых;

м. музе́й Л.М.Талсто́га — мемориа́льный музе́й Л.Н.Толсто́го

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мемарыя́л ​1, ‑а, м.

1. Уст. Кніга для запісаў.

2. Спец. Бухгалтарская кніга для запісу гандлёвых аперацый.

[Лац. memorialis — памятны.]

мемарыя́л ​2, ‑а, м.

Манументальнае скульптурнае збудаванне-помнік на месцы якой‑н. падзеі. Валгаградскі мемарыял. Брэсцкі мемарыял. Мемарыял Хатынь.

[Лац. memorialis — памятны.]

мемарыя́л ​3, ‑у, м.

Традыцыйнае спартыўнае спаборніцтва ў гонар якой‑н. асобы ці падзеі.

[Лац. memorialis — памятны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стынь, ‑і, ж.

Сцюжа, холад. [Хмурынкі] нізка, нізка сцелюцца над самай зямлёй, чапляюцца за вяршыні дрэў, што аж пачарнелі ад вільгаці, ад стыні. Лынькоў. Над лесам паўстала дрыготкае жаўтлявае зарыва, там разганялі цемру і стынь зімовай ночы цёплыя агні горада. Хадкевіч. Лёгкая стынь прабегла па спацелай спіне. Карамазаў. / у паэт. ужыв. Хатынь, Даходзяць пакут адгалоскі Да нас праз магільную стынь. Смагаровіч. Надоўга дарогі нашы Разбегліся ў сінюю стынь. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАРАДУ́ЛЬКА Леанід Сцяпанавіч

(н. 1.2.1937, г. Орша Віцебскай вобл.),

бел. дзеяч самадзейнага мастацтва, балетмайстар. Засл. работнік культ. Беларусі (1982). Скончыў Віцебскае культ.-асв. вучылішча (1979). З 1964 кіраўнік нар. ансамбля танца «Лявоніха» Віцебскага гар. цэнтра культуры. За час працы з калектывам падрыхтаваў больш як 20 праграм. Сярод пастановак: «Вянок беларускіх танцаў», бел. фалькл. танцы «Кругавая кадрыля», «Таўкуша», «Навалюдная «Лявоніха», харэагр. кампазіцыі «Скрыпяць мае лапці», «Касіў Ясь канюшыну», «У імя жыцця», «Алімпійскі факел», «Сонца Радзімы», «Час — наперад!», «Памяць», «Хатынь» і інш.

т. 2, с. 290

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)