хаты́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаты́ль хатылі́
Р. хатыля́ хатылёў
Д. хатылю́ хатыля́м
В. хаты́ль хатылі́
Т. хатылём хатыля́мі
М. хатылі́ хатыля́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаты́ль, -ля́ м., обл., см. хату́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаты́ль, ‑я, м.

Абл. Хатуль. Я закінуў за плечы свой дарожны хатыль і пабрыў на луг, абмінаючы кусты вербалозу. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)