хары́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хары́стка хары́сткі
Р. хары́сткі хары́стак
Д. хары́стцы хары́сткам
В. хары́стку хары́стак
Т. хары́сткай
хары́сткаю		 хары́сткамі
М. хары́стцы хары́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хары́стка ж. хори́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хары́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да харыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спявак, артыст хору.

|| ж. хары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хори́стка хары́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chórzystka

ж. харыстка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)