Хары́бда

назоўнік, уласны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Хары́бда
Р. Хары́бды
Д. Хары́бдзе
В. Хары́бду
Т. Хары́бдай
Хары́бдаю
М. Хары́бдзе

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хары́бда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

У выразе: між Сцылай і Харыбдай гл. Сцыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Харыбда, гл. Сцыла і Харыбда

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Харыбда

т. 16, с. 555

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Скіла і Харыбда, гл. Сцыла і Харыбда

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сцыла і Харыбда

т. 15, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сцыла і Харыбда 10/145—146

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)