харчава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. харчава́нне
Р. харчава́ння
Д. харчава́нню
В. харчава́нне
Т. харчава́ннем
М. харчава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

харчава́нне, -я, н.

1. гл. харчавацца, харчаваць.

2. Паступленне і засваенне пажыўных рэчываў, неабходных для жыццядзейнасці жывога арганізма.

3. Тое, чым хто-н. харчуецца; характар, якасць ежы.

Дыетычнае х.

4. Прыпасы прадуктаў.

Сяляне дзяліліся з партызанамі харчаваннем.

○

Грамадскае харчаванне — сістэма забеспячэння насельніцтва ежай праз сталовыя, рэстараны, закусачныя і інш.

|| прым. харчава́льны, -ая, -ае.

Х. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харчава́нне ср.

1. пита́ние, кормле́ние;

2. пита́ние;

шту́чнае х. — иску́сственное пита́ние;

трохразо́вае х. — трёхра́зовое пита́ние;

3. (съестные припасы) продово́льствие;

запа́сы ~ння — запа́сы продово́льствия;

○ грама́дскае х. — обще́ственное пита́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харчава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. харчавацца і харчаваць.

2. Паступленне і засваенне пажыўных рэчываў, неабходных для жыццядзейнасці жывога арганізма.

3. Тое, чым хто‑н. харчуецца; характар, якасць ежы. Дыетычнае харчаванне. □ Жывуць яны багата, бо як ні кажы, а харчаванне амаль нічога не каштуе, і Зося не пакрыўджана. Лупсякоў.

4. Прыпасы прадуктаў. Сяляне дзяліліся з народнымі мсціўцамі харчаваннем, адзеннем. «Звязда». [Доктар:] — Ён [Янка] і яшчэ двое юнакоў састаў з харчаваннем прывезлі ў Маскву. П. Ткачоў.

•••

Грамадскае харчаванне — сістэма забеспячэння насельніцтва харчаваннем праз сталовыя, рэстараны, закусачныя і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харчаванне

т. 16, с. 553

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

харчава́нне н

1. (запасы прадуктаў) Lébensmittel pl, Náhrungsmittel pl, Proviant [-´vĭant] m -es, -e;

2. (дзеянне) Ernährung f - (кармленне); Beköstigung f - (стол); Verpflégung f - (харчы, прадукты); Náhrung f -; Kost f -;

дыеты́чнае харчава́нне Diätkost f, diätische Ernährung;

дадатко́вае харчава́нне Zúkost f;

шту́чнае харчава́нне künstliche Ernährung;

грама́дскае харчава́нне Geméinschaftsverpflegung f -;

шко́льнае харчава́нне Schúlspeisung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

харчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; незак., каго-што.

Даваць, дастаўляць каму-н. ежу; карміць.

Х. усю сям’ю.

|| наз. харчава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харчава́цца, -чу́юся, -чу́ешся, -чу́ецца; -чу́йся; незак.

1. Задавальняць патрэбу арганізма ў ежы; есці, карміцца.

Х. гароднінай.

Заяц харчуецца капустай.

2. Сталавацца дзе-н.

Х. ў сталовай.

|| наз. харчава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лячэбнае харчаванне

т. 9, с. 437

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эндагеннае харчаванне

т. 18, кн. 1, с. 125

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)