харкану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. харкану́ харканё́м
2-я ас. харкане́ш харканяце́
3-я ас. харкане́ харкану́ць
Прошлы час
м. харкану́ў харкану́лі
ж. харкану́ла
н. харкану́ла
Загадны лад
2-я ас. харкані́ харкані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час харкану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

харкану́ць сов., однокр., см. ха́ркнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)