харва́ты, -аў, адз. харва́т, -а, М -ва́це, м.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Харватыі.

|| ж. харва́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. харва́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харва́ты, ‑аў; адз. харват, ‑а, М ‑ваце, м.; харватка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. харваткі, ‑так; ж.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Харватыі, што ўваходзіць у склад СФРЮ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харваты

т. 16, с. 545

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Харваты 2/373; 4/394; 7/431; 9/495, 577; 11/27—28

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Белыя харваты 10/444

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Харваты белыя 5/560

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

харва́т,

гл. харваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харва́тка,

гл. харваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харва́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. харва́т харва́ты
Р. харва́та харва́таў
Д. харва́ту харва́там
В. харва́та харва́таў
Т. харва́там харва́тамі
М. харва́це харва́тах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Croat [ˈkrəʊæt] n.

1. харва́т; харва́тка;

the Croats харва́ты

2. харва́цкая мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)