харва́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. харва́т харва́ты
Р. харва́та харва́таў
Д. харва́ту харва́там
В. харва́та харва́таў
Т. харва́там харва́тамі
М. харва́це харва́тах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

харва́т,

гл. харваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харва́т м Kroáte m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хорва́т харва́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харва́ты, -аў, адз. харва́т, -а, М -ва́це, м.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Харватыі.

|| ж. харва́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. харва́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Croatian​1 [krəʊˈeɪʃn] n.

1. харва́т; харва́тка

2. харва́цкая мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Croat [ˈkrəʊæt] n.

1. харва́т; харва́тка;

the Croats харва́ты

2. харва́цкая мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kroáte

m -n, -n харва́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

харва́ты, ‑аў; адз. харват, ‑а, М ‑ваце, м.; харватка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. харваткі, ‑так; ж.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Харватыі, што ўваходзіць у склад СФРЮ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Croat

[ˈkroʊæt]

n.

1) харва́т -а m., харва́тка f.

2) харва́цкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)