характро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. характро́н характро́ны
Р. характро́на характро́наў
Д. характро́ну характро́нам
В. характро́н характро́ны
Т. характро́нам характро́намі
М. характро́не характро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

характро́н м., тех. характро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

характро́н техн. характро́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Характрон 11/439 (іл.). 440

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

характро́н

[ад гр. charak(ter) = знак, адлюстраванне + -трон]

электронна-прамянёвая трубка, якая выкарыстоўваецца для вывядзення інфармацыі з вылічальных машын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)