хапу́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хапу́ха |
хапу́хі |
| Р. |
хапу́хі |
хапу́х |
| Д. |
хапу́се |
хапу́хам |
| В. |
хапу́ху |
хапу́х |
| Т. |
хапу́хай хапу́хаю |
хапу́хамі |
| М. |
хапу́се |
хапу́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хапу́ха ж., прост. хапу́нья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хапу́ха, ‑і, ДМ ‑пусе, ж.
Разм. Жан. да хапун (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)