хапо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хапо́к хапкі́
Р. хапка́ хапко́ў
Д. хапку́ хапка́м
В. хапо́к хапкі́
Т. хапко́м хапка́мі
М. хапку́ хапка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хапо́к, -пка́ м., разг. оха́пка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапо́к, ‑пка, м.

1. Разм. Тое, што і ахапак. Кладзі на плыт хапок атавы, Пад галаву закладвай рукі, — І слухай, як рака каўтае вугроў, нібы вудоўі, пругкіх. Барадулін.

2. Рэзкі, кароткі рух; рывок. За адзін хапок.

•••

На хапок (хапка) — спяшаючыся, не затрачваючы многа часу. Паездка ў лес на хапок канчалася той ці іншай непрыемнасцю. Ермаловіч. Прыпяць не любіць тых, што бяруцца за справу на хапка. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хапо́к м разм гл ахапак

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cursory [ˈkɜ:səri] adj. бе́глы, павярхо́ўны; зро́блены на хапо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)