хамя́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хамя́чы хамя́чая хамя́чае хамя́чыя
Р. хамя́чага хамя́чай
хамя́чае		 хамя́чага хамя́чых
Д. хамя́чаму хамя́чай хамя́чаму хамя́чым
В. хамя́чы (неадуш.)
хамя́чага (адуш.)		 хамя́чую хамя́чае хамя́чыя (неадуш.)
хамя́чых (адуш.)
Т. хамя́чым хамя́чай
хамя́чаю		 хамя́чым хамя́чымі
М. хамя́чым хамя́чай хамя́чым хамя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хамя́чы, см. хамячы́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хамя́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хамяка, належыць хамяку. Хамячыя сляды. Хамячая шкурка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Грызун сямейства хамякоў, шкоднік палявых і агародных культур.

|| прым. хамя́чы, -ая, -ае і хамячы́ны, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хомя́чий хамя́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хамячы́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і хамячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)