хамава́ты, -ая, -ае.

Схільны да хамства, грубы (разм.).

|| наз. хамава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хамава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хамава́ты хамава́тая хамава́тае хамава́тыя
Р. хамава́тага хамава́тай
хамава́тае		 хамава́тага хамава́тых
Д. хамава́таму хамава́тай хамава́таму хамава́тым
В. хамава́ты (неадуш.)
хамава́тага (адуш.)		 хамава́тую хамава́тае хамава́тыя (неадуш.)
хамава́тых (адуш.)
Т. хамава́тым хамава́тай
хамава́таю		 хамава́тым хамава́тымі
М. хамава́тым хамава́тай хамава́тым хамава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хамава́ты разг. хамова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хамава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які можа хапіць, трубіць. [Стасюня] заўсёды.. лічыла пана Смілгу грубаватым і хамаватым. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамова́тый разг., презр. хамава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)