назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| хало́пы | ||
| хало́па | хало́паў | |
| хало́пу | хало́пам | |
| хало́па | хало́паў | |
| хало́пам | хало́памі | |
| хало́пе | хало́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| хало́пы | ||
| хало́па | хало́паў | |
| хало́пу | хало́пам | |
| хало́па | хало́паў | |
| хало́пам | хало́памі | |
| хало́пе | хало́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
1. У Старажытнай Русі: паднявольная асоба, пазбаўленая асабістай свабоды.
2. У прыгоннай Расіі: прыгонны, залежны селянін, слуга.
3.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. У Старажытнай Русі — паднявольная асоба, па становішчу блізкая да раба; у 12–18 стст. — асабіста залежная ад феадала асоба.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
хало́пнічаць, -аю, -аеш, -ае;
Дзейнічаць па-халопску, так, як
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
холо́п
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хало́пка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Праско́нак ’букет’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Knecht
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)