Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хало́п, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У Старажытнай Русі: паднявольная асоба, пазбаўленая асабістай свабоды.
2. У прыгоннай Расіі: прыгонны, залежны селянін, слуга.
3.перан. Пра чалавека, які рабалепствуе, падхалімнічае перад кім-н.; халуй.
|| ж.хало́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.
|| прым.хало́пскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хало́пм., ист., перен. холо́п
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хало́п, ‑а, м.
1. У Старажытнай Русі — паднявольная асоба, па становішчу блізкая да раба; у 12–18 стст. — асабіста залежная ад феадала асоба. У найбольш цяжкім становішчы знаходзілася «чэлядзь нявольная» — халопы, якія з’яўляліся ўласнасцю феадала.Алексютовіч.// Прыгонны, залежны селянін.