хадункі́, -о́ў, адз. хадуно́к, -нка́, м.

Тое, што і хадун (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хадункі́, -ко́ў, ед. хадуно́к, -нка́ м. ходунки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хадункі́, ‑оў; адз. хадунок, ‑нка, м.

Прыстасаванне са злучаных між сабой слупкоў (звычайна на колцах) для дзіцяці, якое вучыцца хадзіць. Той дзень Міхалінка хадзіла ў адмысловых хадунках на маленькіх калёс[ік]ах. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хадуно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хадуно́к хадункі́
Р. хадунка́ хадунко́ў
Д. хадунку́ хадунка́м
В. хадуно́к хадункі́
Т. хадунко́м хадунка́мі
М. хадунку́ хадунка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хадуны́, ‑оў; адз. няма.

Разм. Тое, што і хадункі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

walker

[ˈwɔkər]

n.

1) пешахо́д -а m., хадо́к -ака́ m.

2) хадункі́, хадуны́ pl. only (прыстасава́ньне для хадзьбы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kojec

м.

1. клетка для свойскай птушкі;

2. куратнік;

3. стойла; праварына;

4. хадункі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)