хаду́льны, -ая, -ае.

Збіты, пазбаўлены арыгінальнасці.

Х. выраз.

|| наз. хаду́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаду́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хаду́льны хаду́льная хаду́льнае хаду́льныя
Р. хаду́льнага хаду́льнай
хаду́льнае		 хаду́льнага хаду́льных
Д. хаду́льнаму хаду́льнай хаду́льнаму хаду́льным
В. хаду́льны (неадуш.)
хаду́льнага (адуш.)		 хаду́льную хаду́льнае хаду́льныя (неадуш.)
хаду́льных (адуш.)
Т. хаду́льным хаду́льнай
хаду́льнаю		 хаду́льным хаду́льнымі
М. хаду́льным хаду́льнай хаду́льным хаду́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаду́льны ходу́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаду́льны, ‑ая, ‑ае.

Залішне напышлівы, ненатуральны, пазбаўлены арыгінальнасці. Пафас пісьменніка [І. Навуменкі] не здаецца штучным, хадульным, бо ён сагрэт шчырай і разумнай аўтарскай усмешкай. Гіст. бел. сав. літ. Атрымалася не байка, а ілюстрацыя, у якой дзейнічае ўмоўная, хадульная істота, прымушаная замяняць паклёпніка. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ходу́льный хаду́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бана́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць, асаблівасць банальнага. А. Кістаў лічыў ворагамі сапраўднага рэалістычнага мастацтва рамесніцкія штампы, халодную абыякавасць і банальнасць. «Маладосць».

2. Збіты выраз, штамп; хадульны вобраз; агульнавядомая думка. Пераможаны ў гэтым слоўным турніры змушаны будзе адысціся, а з .. [дзяўчынай] астанецца той, хто больш пагаварыць ёй прыемных банальнасцей. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)