хада́йніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хада́йніца хада́йніцы
Р. хада́йніцы хада́йніц
Д. хада́йніцы хада́йніцам
В. хада́йніцу хада́йніц
Т. хада́йніцай
хада́йніцаю		 хада́йніцамі
М. хада́йніцы хада́йніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хада́йніца ж. хода́тайница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хада́йніца, ‑ы, ж.

Жан. да хадайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хада́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто хадайнічае за каго-н.

2. Асоба, якая вядзе чыю-н. справу ў судах (уст.).

|| ж. хада́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хода́тайница уст. хада́йніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

interceder

[,ɪntərˈsi:dər]

n.

засту́пнік, хада́йнік -а m., абаро́нца -ы m.; засту́пніца, хада́йніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

solicitor

[səˈlɪsətər]

n.

1) про́сьбіт -а m., про́сьбітка f.; хада́йнік -а m., хада́йніца f.

2) адвака́т, юрыско́нсульт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)