хава́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хава́льнік хава́льнікі
Р. хава́льніка хава́льнікаў
Д. хава́льніку хава́льнікам
В. хава́льніка хава́льнікаў
Т. хава́льнікам хава́льнікамі
М. хава́льніку хава́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто хавае што-н., кладзе ў невядомае для іншых месца.

2. Службовая асоба ў музеях, бібліятэках і пад., якая зберагае, захоўвае што-н.

Х. рукапісаў.

|| ж. хава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хава́льнік м. храни́тель;

х. ру́капісаў — храни́тель ру́кописей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хава́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто хавае што‑н., кладзе ў невядомае для іншых месца.

2. Службовая асоба ў музеях, бібліятэках, архівах, якая захоўвае, зберагае што‑н. Хавальнік рукапісных фондаў. □ Нядаўна савецкі і зарубежны друк абышло паведамленне пра знаходку, якую галоўны хавальнік Дзяржаўнага Эрмітажа І.Г. Спаскі назваў надзеяй веку ў нумізматыцы. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хава́льнік м. Hüter m -s, -; Beschützer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

архіва́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік яго фондаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хава́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да хавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архіва́рыус, ‑а, м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік фондаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храни́тель

1. захава́льнік, -ка м.;

2. (должностное лицо) хава́льнік, -ка м.;

храни́тель печа́ти хава́льнік пяча́ткі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

custodian [kʌˈstəʊdiən] n.

1. захава́льнік; хава́льнік; вартавы́

2. AmE апяку́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)