хаба́раўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хаба́раўскі хаба́раўская хаба́раўскае хаба́раўскія
Р. хаба́раўскага хаба́раўскай
хаба́раўскае		 хаба́раўскага хаба́раўскіх
Д. хаба́раўскаму хаба́раўскай хаба́раўскаму хаба́раўскім
В. хаба́раўскі (неадуш.)
хаба́раўскага (адуш.)		 хаба́раўскую хаба́раўскае хаба́раўскія (неадуш.)
хаба́раўскіх (адуш.)
Т. хаба́раўскім хаба́раўскай
хаба́раўскаю		 хаба́раўскім хаба́раўскімі
М. хаба́раўскім хаба́раўскай хаба́раўскім хаба́раўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Хабараўскі край 11/9—10 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хабараўскі край

т. 16, с. 514

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Хабараўскі працэс

т. 16, с. 514

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Хабараўскі інстытут народнай гаспадаркі 11/414

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хабараўскі інстытут інжынераў чыгуначнага транспарту 11/238

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хаба́ровский хаба́раўскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Хаба́ровский край Хаба́раўскі край.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ДАЛЁКІ УСХО́Д,

агульная назва дзяржаў і тэрыторый на У Азіі. Адносяць крайнюю ўсх. ч. Расійскай Федэрацыі

[Прыморскі і Хабараўскі краі, Амурская, Камчацкая, Магаданская і Сахалінская вобл., а таксама ўсх. ч. Рэспублікі Саха (Якуція) і Чыцінскай вобл.],

усх. ч. Кітая, Карэю (Карэйскую Нар.-Дэмакр. Рэспубліку і Рэспубліку Карэя), Японію, зрэдку і Філіпіны.

т. 6, с. 18

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

КУХАРЭ́НКА Юрый Уладзіміравіч

(2.4.1919, в. Чапля Ляцічаўскага р-на Хмяльніцкай вобл., Украіна — 6.1.1980),

археолаг. Д-р гіст. н. (1966). Скончыў Хабараўскі пед. ін-т (1943). З 1951 у Ін-це археалогіі АН СССР. Даследаваў археал. помнікі Палесся, Верхняга і Сярэдняга Падняпроўя ад неаліту да сярэдневякоўя (на Беларусі Атвержычы, Вароніна, Велямічы, Дубай, Рамель, Рубель, Хотамель, Чаплін і інш.). Даў найб. поўную характарыстыку зарубінецкай культуры, паклаў пачатак сістэматызацыі паморскіх старажытнасцей у Беларусі, прасачыў пранікненне плямён вельбарскай культуры на тэр. Усх. Еўропы.

Тв.:

Памятники железного века на территории Полесья. М., 1961;

Средневековые памятники Полесья. М., 1961;

Зарубинецкая культура. М., 1964;

Могильник Брест—Тришин. М., 1980.

В.С.Вяргей.

т. 9, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)