фі́ск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фі́ск
Р. фі́ску
Д. фі́ску
В. фі́ск
Т. фі́скам
М. фі́ску

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіск (род. фі́ску) м., фин. фиск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіск, ‑у, м.

1. У буржуазнай юрыспрудэнцыі — дзяржаўная казна; скарб (у 7 знач.).

2. Імператарская казна ў старажытным Рыме.

[Лац. fiscus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіск м. уст. фін. Fískus m -, Stáatskasse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фіск

(лац. fiscus = кошык)

1) імператарская казна ў Стараж. Рыме;

2) дзяржаўная казна ў буржуазнай юрыдычнай літаратуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Фіск М. 4/581

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фиск фин. фіск, род. фі́ску м., скарб, род. ска́рбу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fískus

m -, - i -en гіст. казна́, фіск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

exchequer

[ɪksˈtʃekər]

n.

1) дзяржа́ўны скарб або́ фіна́нсы, фо́нды, фіск -у m.

2) Brit. міністэ́рства ска́рбу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fiskus, ~u

м. фіск; дзяржаўная казна;

płacić podatki ~owi — плаціць падаткі ў казну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)