фінікі́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фінікі́ец фінікі́йцы
Р. фінікі́йца фінікі́йцаў
Д. фінікі́йцу фінікі́йцам
В. фінікі́йца фінікі́йцаў
Т. фінікі́йцам фінікі́йцамі
М. фінікі́йцу фінікі́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фінікі́ец, -кі́йца м., ист. финики́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фінікі́ец,

гл. фінікійцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

финики́ец ист. фінікі́ец, -кі́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фінікі́йцы, ‑аў; адз. фінікіец, ‑кійца, м.; фінікійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. фінікійкі, ‑кіек; ж.

Народ, які складаў асноўнае насельніцтва Фінікіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)