фі́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ядомы плод фінікавай пальмы.

|| прым. фі́нікавы, -ая, -ае.

Фінікавая костачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фі́нік фі́нікі
Р. фі́ніка фі́нікаў
Д. фі́ніку фі́нікам
В. фі́нік фі́нікі
Т. фі́нікам фі́нікамі
М. фі́ніку фі́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́нік м., бот. фи́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фі́нік, ‑а, м.

Плод фінікавай пальмы.

[Грэч. phoinix.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́нік м бат Dáttel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фи́ник бот. фі́нік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

date​3 [deɪt] n. bot. фі́нік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Dáttel

f -, -n бат. фі́нік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

daktyl

I м.

фінік;

~e suczone — сушаныя фінікі

II м. літ.

дактыль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мало́х​1

(ад. фінік. molek = цар, ад Molek = імя фінікійскага бога сонца, агню і вайны, якому прыносілі ў ахвяру людзей)

перан. сімвал бязлітаснай сілы, якая патрабуе мноства чалавечых ахвяр (напр. м. вайны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)