філантро́пка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. філантро́пка філантро́пкі
Р. філантро́пкі філантро́пак
Д. філантро́пцы філантро́пкам
В. філантро́пку філантро́пак
Т. філантро́пкай
філантро́пкаю		 філантро́пкамі
М. філантро́пцы філантро́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

філантро́пка ж. филантро́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

філантро́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Жан. да філантроп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філантро́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца філантропіяй.

|| ж. філантро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

филантро́пка філантро́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)