філа́нт
‘насякомае’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
філа́нт |
філа́нты |
| Р. |
філа́нта |
філа́нтаў |
| Д. |
філа́нту |
філа́нтам |
| В. |
філа́нта |
філа́нтаў |
| Т. |
філа́нтам |
філа́нтамі |
| М. |
філа́нце |
філа́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
філа́нт
(н.-лац. philanthus, ад гр. philanthes = кветкалюбны)
насякомае сям. рыючых восаў; корміцца нектарам, палюе на пчол, прыносячы шкоду пчалярству; пчаліны воўк.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)