фі́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па фізіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́зік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фі́зік фі́зікі
Р. фі́зіка фі́зікаў
Д. фі́зіку фі́зікам
В. фі́зіка фі́зікаў
Т. фі́зікам фі́зікамі
М. фі́зіку фі́зіках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́зік м. фи́зик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фі́зік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне фізікі. // Разм. Выкладчык фізікі. Настаўніцу па матэматыцы замяніў фізік. // Разм. Студэнт, які вучыцца на факультэце фізікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́зік м Phýsiker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

physicist [ˈfɪzɪsɪst] n. фі́зік;

a nuclear physicist фі́зік-я́дзершчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́тамшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Спецыяліст-фізік па атамнай энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фи́зик фі́зік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэарэ́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца распрацоўкай тэарэтычных пытанняў у якой-н. галіне ведаў.

Фізік-т.

2. Чалавек, які любіць абстрактна разважаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fizyk

м. фізік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)