фіду́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фіду́цыя |
фіду́цыі |
| Р. |
фіду́цыі |
фіду́цый |
| Д. |
фіду́цыі |
фіду́цыям |
| В. |
фіду́цыю |
фіду́цыі |
| Т. |
фіду́цыяй
фіду́цыяю |
фіду́цыямі |
| М. |
фіду́цыі |
фіду́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фіду́цыя
(лац. fiducia)
здзелка, дагавор, заснаваныя на даверы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фідуцыя́рны
(ад фідуцыя)
заснаваны на даверы;
ф-ая эмісія — частка банкнотнай эмісіі, якая не забяспечана залатым запасам эмісійнага банка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)