Verbum

анлайнавы слоўнік

фібры́лы

(лац. fibnlla = валаконца)

ніткападобныя ўтварэнні ўнутры клетак або ў міжклетачным рэчыве жывёльнага арганізма, напр. нейрафібрылы, міяфібрылы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фібры́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фібрыля́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фібрылы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протафібры́лы

(ад прота- + фібрылы)

тоненькія бялковыя ніткі, з якіх складаюцца фібрылы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неўрафібры́лы

(ад неўра- + фібрылы)

тое, што і нейрафібрылы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міяфібры́лы

(ад мія- + фібрылы)

мікраскапічныя валаконцы скарачальнага рэчыва, якія праходзяць уздоўж мышачнага валакна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейрафібры́лы

(ад нейра- + фібрылы)

ніткападобныя ўтварэнні ў нервовых клетках і іх адростках, якія ўдзельнічаюць у правядзенні па нервовай сістэме імпульсу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тонафібры́лы

(ад гр. tonos = напружанне + фібрылы)

тонкія апорныя валаконцы бялковай прыроды ў некаторых клетках жывёльных арганізмаў, якія забяспечваюць захаванне формы клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кінетадэ́смы

(ад гр. kinetos = рухомы + desmos = звязка, сувязь)

вельмі тонкія фібрылы, якія бяруць пачатак ад базальнага цельца і выконваюць у прасцейшых апорную функцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)