фу́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Багіня помсты ў старажытнарымскай міфалогіі.

2. перан. Злая, сварлівая жанчына (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фу́рыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фу́рыя фу́рыі
Р. фу́рыі фу́рый
Д. фу́рыі фу́рыям
В. фу́рыю фу́рый
Т. фу́рыяй
фу́рыяю		 фу́рыямі
М. фу́рыі фу́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фу́рыя ж., миф., перен. фу́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́рыя, ‑і, ж.

1. У старажытнарымскай міфалогіі — адна з трох багінь помсты.

2. перан. Разм. Злосная і сварлівая жанчына. У пакой ускочыла раз’юшаная, як фурыя, пані Пшыбыльская... Шынклер.

[Лац. Furia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́рыя ж міфал, перан Fúri¦e f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фурыя

Том: 36, старонка: 42.

img/36/36-042_0206_Фурыя.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

фу́рыя

(лац. Furia = імя кожнай з трох багінь помсты ў старажытнарымскай міфалогіі)

перан. злосная, сварлівая жанчына.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

termagant [ˈtɜ:məgənt] n. сварлі́вая жанчы́на, меге́ра, фу́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фу́рия в разн. знач. фу́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fury

[fjʊri]

n., pl. -ries, Myth.

фу́рыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)