фурма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Падвода для перавозкі грузаў.

|| прым. фурма́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фурма́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фурма́нка фурма́нкі
Р. фурма́нкі фурма́нак
Д. фурма́нцы фурма́нкам
В. фурма́нку фурма́нкі
Т. фурма́нкай
фурма́нкаю		 фурма́нкамі
М. фурма́нцы фурма́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фурма́нка ж. подво́да, фурма́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фурма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Падвода для перавозкі грузаў. З грэблі спускалася ўніз поўная белых мяхоў фурманка. Брыль. Яшчэ праз некалькі дзён шырокай лясной дарогай ехала фурманка. Чорны. Фурманкі з бульбай адна за адной прыязджалі з поля. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурма́нка ж., Gefährt n -(e)s, -e, Fúhrwerk n -(e)s, -e; Fúhre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подво́да фурма́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Курма́нка ’фурманка’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. фурманка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dray

[dreɪ]

1.

n.

фурма́нка f., грузава́я фурма́нка

2.

v.t.

пераво́зіць фурма́нкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

успаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; успо́ўз, -паўзла́, -ло́; -зі́; зак., на што.

Паўзком узабрацца куды-н. або павольна ўзысці, уз’ехаць на што-н., куды-н.

Жук успоўз на сцяну.

Фурманка ўспаўзла на пагорак.

|| незак. успаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Lástfuhre

f -, -n фурма́нка, падво́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)