фу́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фу́рка |
фу́ркі |
| Р. |
фу́ркі |
фу́рак |
| Д. |
фу́рцы |
фу́ркам |
| В. |
фу́рку |
фу́ркі |
| Т. |
фу́ркай
фу́ркаю |
фу́ркамі |
| М. |
фу́рцы |
фу́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Спец. Перасовачная пляцоўка ў тэатры з загадзя зманціраванымі на ёй дэкарацыямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фурка
Том: 36, старонка: 40.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)