фура́ж, -у́, м.

Раслінны корм для свойскай жывёлы і птушак.

|| прым. фура́жны, -ая, -ае.

Фуражныя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фура́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фура́ж
Р. фуражу́
Д. фуражу́
В. фура́ж
Т. фуражо́м
М. фуражы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фура́ж, -жу́ м. фура́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фура́ж фура́ж, -жу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фура́ж, ‑у, м.

Раслінны корм для свойскай жывёлы і птушак. Сама [цётка Зося] атрымлівала фураж, карміла, паіла жывёлу ўсю зіму аж да вясны. Бялевіч.

[Фр. fourrage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фура́ж м с.-г. Fútter n -s, Fúttermittel n -s, -;

грубы фура́ж Ráufutter n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зернефура́ж, ‑у, м.

Зерневы фураж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

forage​1 [ˈfɒrɪdʒ] n. фура́ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

збожжафура́ж, ‑у, м.

Збожжа і фураж як прадметы сельскагаспадарчых нарыхтовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуражыр,

службовая асоба, адказная за фураж і харчаванне.

т. 16, с. 503

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)