фу́мель
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фу́мель |
фу́мелі |
| Р. |
фу́меля |
фу́меляў |
| Д. |
фу́мелю |
фу́мелям |
| В. |
фу́мель |
фу́мелі |
| Т. |
фу́мелем |
фу́мелямі |
| М. |
фу́мелі |
фу́мелях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фу́мель, ‑я, н.
Спец. Шавецкі інструмент, які ўжываецца для надання абутку бліскучай і гладкай паверхні.
[Ням. Fummel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фу́мель
(ням. Fummel)
шавецкі інструмент, што ўжываецца для надання абутку бліскучай і гладкай паверхні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)