фуга́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фуга́та фуга́та
Р. фуга́та фуга́та
Д. фуга́та фуга́та
В. фуга́та фуга́та
Т. фуга́та фуга́та
М. фуга́та фуга́та

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фуга́та нескл., ср., муз. фуга́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуга́та, нескл., н.

Музычная тэма ў стылі фугі, якая з’яўляецца часткай санаты або сімфоніі.

[Іт. fugato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фугата

т. 16, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фуга́та

(іт. fugato)

музычная тэма ў стылі фугі, якая з’яўляецца часткай санаты або сімфоніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуга́то муз. фуга́та нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)