фуга́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фуга́с фуга́сы
Р. фуга́са фуга́саў
Д. фуга́су фуга́сам
В. фуга́с фуга́сы
Т. фуга́сам фуга́самі
М. фуга́се фуга́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фуга́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Зарад выбуховага рэчыва, які закладваецца ў зямлю або пад ваду і ўзрываецца ад удару, запальвання або іншага дзеяння.

|| прым. фуга́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуга́с м., воен. фуга́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуга́с воен. фуга́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фугас

т. 16, с. 494

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фуга́с, ‑а, м.

1. Зарад выбуховага рэчыва, які закладваецца ў зямлю або пад вадой і ўзрываецца пры праходжанні праціўніка ў гэтым месцы. Танк падарваўся на закладзеным фугасе. Лынькоў.

2. Разм. Фугасная бомба. Хваля за хваляй наплывалі «юнкерсы» і «месеры». Разам з фугасамі скідвалі бак з бензінам. «Звязда».

[Фр. fougasse ад лац. focus — агонь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуга́с м вайск Spréngmine f -, -n, Fláttermine f, Trétmine f, Lándmine f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фуга́сны, -ая, -ае.

1. гл. фугас.

2. Які дзейнічае сілай газаў, што ўтвараюцца пры ўзрыве (у адрозненне ад ударнага або запальнага ўздзеяння).

Ф. снарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fugas, ~u

м. вайск. фугас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fláttermine

f -, -n вайск. фуга́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)