фуга́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фуга́нак фуга́нкі
Р. фуга́нка фуга́нкаў
Д. фуга́нку фуга́нкам
В. фуга́нак фуга́нкі
Т. фуга́нкам фуга́нкамі
М. фуга́нку фуга́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фуга́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Доўгі сталярны рубанак, прызначаны для чыставога стругання дэталей, дошак.

|| прым. фуга́начны, -ая, -ае і фуга́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуга́нак, -нка м., стол. фуга́нок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуга́нак, ‑нка, м.

Вялікі рубанак, прызначаны для чыставога стругання дошак, плоскіх паверхняў. А вось калі заглянуць у кладоўку ў сенцах, там на сцяне вісяць сталярскія прылады — пілка, долаты, ляжаць на паліцыі гэблікі, фуганак. Пестрак.

[Ад ням. Fugebank.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фуганак 2/122; 9/159

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фуга́нак м. тэх. Fügehobel m -s, -, Schlíchthobel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фуга́нак

(ням. Fügebank)

доўгі гэбель, спуск.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуга́нок стол. фуга́нак, -нка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

strug

м. струг; гэбель;

strug wygięty — рубанак;

strug gładki — фуганак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спуск, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. спускаць — спусціць (у 1–3, 6–8 і 11 знач.) і спускацца — спусціцца (у 1, 2 і 5 знач.).

2. ‑а. Месца, па якім спускаюцца ўніз, нахіленая плоскасць. Найгорш было сыходзіць на крутым спуску каля суседняй вуліцы. Пальчэўскі. Са свістам і галёканнем праходзіла чарада гарадскіх падлеткаў, шукаючы спуска да ракі. Ракітны.

3. ‑а. Кручок у агнястрэльнай зброі, які націскаюць пальцам, каб зрабіць выстрал; спускавы кручок. // Прыстасаванне ў фота- і кінаапараце для адкрывання затвора аб’ектыва.

4. ‑а. Сталярная прылада з доўгай калодкай для выраўноўвання паверхні; фуганак.

5. ‑а. Спец. Пропуск у верхняй частцы старонкі перад пачаткам раздзела кнігі.

6. ‑а. Спец. Расстаноўка звярстаных палос набору ў такім парадку, які забяспечвае правільную паслядоўнасць старонак.

•••

Не даць спуску каму гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)