фрэ́кен

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. фрэ́кен фрэ́кен
Р. фрэ́кен фрэ́кен
Д. фрэ́кен фрэ́кен
В. фрэ́кен фрэ́кен
Т. фрэ́кен фрэ́кен
М. фрэ́кен фрэ́кен

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрэ́кен, нескл., ж.

Слова, якое ўжываецца пры звароце да незамужняй жанчыны, а таксама пры называнні яе імя або прозвішча ў скандынаўскіх краінах.

[Швед. fröken.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрэ́кен

(шв. fröken)

зварот да незамужняй жанчыны або форма ветлівага ўпамінання пра яе ў скандынаўскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фре́кен фрэ́кен нескл., ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)