фрэ́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фрэ́за фрэ́зы
Р. фрэ́зы фрэ́з
Д. фрэ́зе фрэ́зам
В. фрэ́зу фрэ́зы
Т. фрэ́зай
фрэ́заю		 фрэ́замі
М. фрэ́зе фрэ́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрэ́за, -ы, мн. -ы, фрэз, ж.

1. Шматлязовы рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш.

2. Машына для рэзкі торфу, рыхлення глебы, здрабнення грунту і пад.

|| прым. фрэ́зерны, -ая, -ае.

Фрэзерныя машыны.

Ф. торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрэ́за ж., в разн. знач. фре́за́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрэ́за, ‑ы, ж.

1. Шматразцовы рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш. Фрэза круціцца настолькі хутка, што здаецца, нібы каля дэталі павісла лёгкае белае воблачка. Васілёнак.

2. Машына для рэзкі торфу, рыхлення глебы і пад. Дарожная фрэза.

[Ад фр. fraise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фрэза 5/364; 7/151; 10/646 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фрэза

т. 16, с. 488

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фрэ́за ж. тэх.

1. (інструмент) Fräser m -s, -;

2. (машына) Fräse f -, -n, Fräsmaschine f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фрэ́за

(фр. fraise)

1) рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш.;

2) машына для рэзкі торфу, рыхлення грунту і інш. (напр. дарожная Ф).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Фрэза кальцавая (у каменеапрацоўцы) 5/302

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фрэза глебавая

т. 16, с. 489

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)