фрыкцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фрыкцы́йны фрыкцы́йная фрыкцы́йнае фрыкцы́йныя
Р. фрыкцы́йнага фрыкцы́йнай
фрыкцы́йнае		 фрыкцы́йнага фрыкцы́йных
Д. фрыкцы́йнаму фрыкцы́йнай фрыкцы́йнаму фрыкцы́йным
В. фрыкцы́йны (неадуш.)
фрыкцы́йнага (адуш.)		 фрыкцы́йную фрыкцы́йнае фрыкцы́йныя (неадуш.)
фрыкцы́йных (адуш.)
Т. фрыкцы́йным фрыкцы́йнай
фрыкцы́йнаю		 фрыкцы́йным фрыкцы́йнымі
М. фрыкцы́йным фрыкцы́йнай фрыкцы́йным фрыкцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрыкцы́йны тех. фрикцио́нный;

ф. прэс — фрикцио́нный пресс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыкцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дзейнічае пры дапамозе сіл трэння. Фрыкцыйны прэс. Фрыкцыйная піла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыкцы́йны

(ад лац. frictio = трэнне)

які дзейнічае пры дапамозе сіл трэння (напр. ф-ая перадача).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ва́дкасна-фрыкцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́дкасна-фрыкцы́йны ва́дкасна-фрыкцы́йная ва́дкасна-фрыкцы́йнае ва́дкасна-фрыкцы́йныя
Р. ва́дкасна-фрыкцы́йнага ва́дкасна-фрыкцы́йнай
ва́дкасна-фрыкцы́йнае		 ва́дкасна-фрыкцы́йнага ва́дкасна-фрыкцы́йных
Д. ва́дкасна-фрыкцы́йнаму ва́дкасна-фрыкцы́йнай ва́дкасна-фрыкцы́йнаму ва́дкасна-фрыкцы́йным
В. ва́дкасна-фрыкцы́йны (неадуш.)
ва́дкасна-фрыкцы́йнага (адуш.)		 ва́дкасна-фрыкцы́йную ва́дкасна-фрыкцы́йнае ва́дкасна-фрыкцы́йныя (неадуш.)
ва́дкасна-фрыкцы́йных (адуш.)
Т. ва́дкасна-фрыкцы́йным ва́дкасна-фрыкцы́йнай
ва́дкасна-фрыкцы́йнаю		 ва́дкасна-фрыкцы́йным ва́дкасна-фрыкцы́йнымі
М. ва́дкасна-фрыкцы́йным ва́дкасна-фрыкцы́йнай ва́дкасна-фрыкцы́йным ва́дкасна-фрыкцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Фрыкцыйны агрэгат (у дрэваапрацоўцы) 1/194

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фрикцио́нный техн. фрыкцы́йны;

фрикцио́нная му́фта фрыкцы́йная му́фта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антыфрыкцы́йны

(ад анты- + фрыкцыйны)

які вызначаецца нізкім каэфіцыентам трэння (напр. такія матэрыялы, як бабіты, бронза).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АМАРТЫЗА́ТАР,

прыстасаванне для аховы канструкцый машын і збудаванняў ад удараў і дынамічных нагрузак. Змяшчаецца паміж целам, якое ўспрымае і перадае ўдарную нагрузку, і целам, што засцерагаецца ад яе ўздзеяння (напр., паміж заднім мостам і кузавам аўтамабіля). У амартызатары выкарыстоўваюцца пругкія ўласцівасці цвёрдых целаў (гумавых элементаў, рысораў, тарсіёнаў), гідраўлічных спружын і газаў. Устанаўліваюцца ў сукупнасці з дэмпферам (часта ў адным блоку). Асн. тыпы амартызатараў: спружынны, гумавы, фрыкцыйны, пнеўматычны, гідраўлічны, гідрапнеўматычны (спалучае асаблівасці гідраўл. і пнеўматычнага амартызатара).

т. 1, с. 306

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)