фрыгі́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фрыгі́йка |
фрыгі́йкі |
| Р. |
фрыгі́йкі |
фрыгі́ек |
| Д. |
фрыгі́йцы |
фрыгі́йкам |
| В. |
фрыгі́йку |
фрыгі́ек |
| Т. |
фрыгі́йкай
фрыгі́йкаю |
фрыгі́йкамі |
| М. |
фрыгі́йцы |
фрыгі́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фрыгі́йцы, ‑аў; адз. фрыгіец, ‑гійца, м.; фрыгійка, ‑і, ДМ ‑гійцы; мн. фрыгійкі, ‑гіек; ж.
Малаазіяцкая народнасць, якая жыла да н. э. на ўзбярэжжы Мармуровага мора.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)