фрахтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. фрахтава́нне
Р. фрахтава́ння
Д. фрахтава́нню
В. фрахтава́нне
Т. фрахтава́ннем
М. фрахтава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрахтава́нне ср., спец. фрахтова́ние, фрахто́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрахтава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фрахтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахтаванне

т. 16, с. 479

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фрахтава́нне н. камерц. (судна) Befráchtung f -; Charterung [´ʃar- і ´ʧar-] f - (тс. самалёта)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фрахтова́ние мор., торг. фрахтава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрахто́вка ж., мор., торг. фрахто́ўка, -кі ж., фрахтава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verfráchtung

f -, -en

1) пераво́зка, адпра́ўка (тавару)

2) фрахтава́нне (судна)

3) апла́та (груза)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)