фра́хт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фра́хт
Р. фра́хту
Д. фра́хту
В. фра́хт
Т. фра́хтам
М. фра́хце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фрахт, -у, М -хце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Плата за перавозку грузаў водным шляхам.

2. Грузы, якія перавозяцца на зафрахтаваным судне, а таксама такая перавозка.

|| прым. фрахто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрахт (род. фра́хту) м., спец. фрахт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрахт мор., торг. фрахт, род. фра́хту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрахт, ‑у, М ‑хце, м.

1. Плата за перавозку грузаў водным шляхам.

2. Грузы, якія перавозяцца на зафрахтаваным судне, а таксама такая перавозка.

[Ням. Fracht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахт

т. 16, с. 479

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фрахт м камерц

1. (плата) Fracht f -, -en, Fráchtkosten pl, Fráchtgebühr f -, -en; Beförderungskosten pl;

2. (груз) Frácht f -, Ládung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фрахто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якая дае судна пад фрахт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fracht, ~u

м. гандл., мар. фрахт;

fracht ryczałtowy — дагаворны фрахт;

fracht tranzytowy — транзітны фрахт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

freight [freɪt] n. груз, фрахт;

a freight train грузавы́ цягні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)