французы назоўнік | мужчынскі род

Народ раманскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Францыі.

|| жаночы род: францужанка.

|| прыметнік: французскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

французы, ‑аў; адз. француз, ‑а, м.; францужанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. францужанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Францыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

францужанка,

гл. французы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

француз,

гл. французы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галы назоўнік | мужчынскі род

  1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі.

  2. Французы (устарэлае паэтычнае).

|| прыметнік: гальскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

French​1 [frentʃ] n. францу́зская мо́ва;

the French францу́зы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

галы, ‑аў; адз. гал, ‑а, м.

1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія ў 4–1 стст. да н. э. насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.

2. Уст. паэт. Французы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

manhood [ˈmænhʊd] n.

1. узмужне́ласць, ста́ласць

2. fml мужчы́нская ча́стка насе́льніцтва пэ́ўнай краі́ны;

French manhood францу́зы-мужчы́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

French

[frentʃ]

1.

adj.

францу́скі

French language — францу́ская мо́ва

2.

n.

1) францу́зы coll.

2) францу́ская мо́ва

to speak French — гавары́ць па-францу́ску

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trill​2 [trɪl] v.

1. выво́дзіць трэ́лі;

trill with laughter заліва́цца сме́хам

2. ling. вымаўля́ць гук «p» з вібра́цыяй;

The French trill the sound “p”. Французы грасіруюць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)