францу́зы, -аў, адз. францу́з, -а, м.

Народ раманскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Францыі.

|| ж. францу́жанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. францу́зскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

францу́зы, ‑аў; адз. француз, ‑а, м.; францужанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. францужанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Францыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

французы

т. 16, с. 462

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Французы 2/294; 4/394; 7/431; 8/343; 10/632

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

францу́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. францу́з францу́зы
Р. францу́за францу́заў
Д. францу́зу францу́зам
В. францу́за францу́заў
Т. францу́зам францу́замі
М. францу́зе францу́зах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

францу́жанка,

гл. французы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

францу́з,

гл. французы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́лы, -аў, адз. гал, -а, м.

1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.

2. Французы (уст., паэт.).

|| прым. га́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

French​1 [frentʃ] n. францу́зская мо́ва;

the French францу́зы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

га́лы, ‑аў; адз. гал, ‑а, м.

1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія ў 4–1 стст. да н. э. насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.

2. Уст. паэт. Французы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)